মৰমৰ মৌ বা :পৰী পাৰবিন

মৰমৰ মৌ বা,(Mousumee Bori)

ভালে আছানে ? বেমাৰৰ নাম শুনি এসোঁতা কান্দি লোৱা পৰ্বটো শেষ হ’ল নে বাৰু ? ভিনদেউটোলৈ দুখেই লাগে পাই । তিনিজনীকৈ এমা ডিমা ছোৱালীক কেনেকৈ যে চম্ভালিছে!

এই মৌ বা, আজি তোমাক এজনী সৰু ছোৱালীৰ কথা কবলৈ মন গৈছে । আচলতে ছোৱালীজনীক মই অলপ মিছ কৰি আছো এইকেইদিন । শুনিবানে ছোৱালীজনীৰ কাহিনী । ডাৰউইনে ‘ছাৰভাইভেল অৱ দ্য ফিট” সূত্ৰটোৰ পৰীক্ষণৰ বাবে পৃথিৱীলৈ পঠোৱা এজনী ছোৱালীৰ কথা ।

ককায়েক বায়েকক স্কুললৈ যোৱা দেখি মাকৰ আঁচলত ধৰি পাঁচবছৰীয়া ছোৱালীজনীৰো ঠেনঠেননি আৰম্ভ হ’ল স্কুললৈ যোৱাৰ আৱদাৰেৰে । সৰুৰে পৰাই অসুখীয়া ছোৱালীজনীৰ অভিমানবোৰৰ বিপক্ষে মাত মতাৰ সাহস কাৰো নাছিল । মানিমুনি, মছণ্ডৰীৰ পাতৰ মাজতে তাইক বুৰাই ৰাখে মাকে । খীণ মীণ ছোৱালীজনীৰ মাৰ্কশ্বিটৰ নাম্বাৰবোৰো সিমানেই ভৰপূৰ আছিল । চতুৰ্থ মানত পঢ়ি থাকোতে ক্লাছলৈ নতুন লৰা এটা আহিল । ছোৱালীজনীক প্ৰত্যাহবান জনাব পৰা লৰা । সিহঁতৰ সৰু অঞ্চলটোত সেইটো এটা খবৰ হ’ল । স্কুলখনলৈ নাম কঢ়িয়াব হেনো ল’ৰাটোৱে, ককায়েকে ছোৱালীজনীক জোকায়, চা লগৰজন জিলাৰ ভিতৰত ফাৰ্ষ্ট হ’ব আৰু তই বেমাৰতে পৰি থাকিবি । মূৰৰ তেজ উথলি উঠে তাইৰ । সেইটো কেনেকৈ হ’ব? কেনেকৈ হ’ব ?

সেইটো জিদতে তাই ৰাতি এপৰলৈকে জমা জমা-খৰচৰ অংক কৰি বহি থাকে মাকৰ লগত । দেউতাকে ৰাতি ঘৰ সোমোৱাৰ পাচতহে তাই বিছনাৰ পাটীত পৰে । দেউতাকজন বৰ ওখ আছিল তাইৰ বাবে । আনৰ বাবে যিমান ওখ, তাইৰ বাবে তাতোকৈও বহুত বেছি ওখ । সেই ওখ দেউতাকজনক চুব পাৰিলেই তাইৰ আকাশ চুব পৰা হেন হৈ পৰে ।“ইমান ডাঙৰলৈকে মাকৰ কোলাত উঠি থাকে নেকি” বুলি দেউতাকে মাকৰ কোলাৰ পৰা নিজৰ কোলালৈ টানি লয় ছোৱালীজনী । জীৱনৰ নটা বছৰ ইকোলা সিকোলাকৈ এনেকৈয়ে ডাঙৰ হ’ল ছোৱালীজনী ।

আলসুৱা ছোৱালীজনীয়ে কোলাত উঠি থাকিলে জানো শিলৰ স’তে খেলিব পাৰিব ? ডাৰউইনৰ তত্ব অনুসৰি তাইক দিয়া হ’ল বাস্তৱৰ কঠিনতাৰ পাঠ । কুঁহিয়াৰ পেৰাত সোমাৱাই ৰস উলিয়াওৱাৰ দৰে কষ্টত তাই সিদিনা কলগছৰ আঁৰ লৈ চকুলো টুকিছিল ।এল পি বৃত্তিৰ ভাল ৰিজাল্টটো আনিবলৈ তাইৰ লগত কোনো নাছিল । দেউতাক নৰিয়া পাটীত, দেউতাকৰ স’তে মাক হস্পিতেলত , ককায়েক মেট্ৰিক পৰীক্ষাত আৰু তাইৰ লগত অকলে এঘাৰবছৰীয়া বায়েক । বছৰেকৰ উৎসৱটোত হেঁপাহৰ কাপোৰযোৰতকৈ নবছৰীয়া ছোৱালীজনীৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল আকাশৰ সমান ওখ দেউতাকজন আহি তাইক এবাৰলৈ কোলাত তুলি লোৱাটো ।

মাকগঢ়ী ছোৱালীজনী দেউতাকৰ আদৰ্শৰে পৰিপুষ্ট আছিল । নবছৰতে শিকি লোৱা সেই আদৰ্শতে বাট বুলিছে তাই ।মৰমত মৰম, খঙত খং, কামত কাম, জেদত জেদেৰে জীৱনৰ প্ৰত্যাহবানবোৰ পাৰ হোৱা ছোৱালীজনীয়ে নিজৰ নবছৰীয়া লৰাটোক স্কুললৈ লৈ যাওতে কথাবোৰ মনলৈ আনিলে । দেউতাকৰ এটাই ভুল আছিল, নিজৰ স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি অবজ্ঞা । সেই ভুলটো তাই বুকুত বান্ধি ল’লে । দেউতাকৰ দৰে সেইটো ভুল তাই নকৰে । স্বাস্থ্য সচেতন হ’ব তাই আৰু স্বাস্থ্য সচেতন কৰি তুলিব তাইক বেৰি থকা আপোন মানুহবোৰক ।

লৰাটোক স্কুলত থৈ আহিয়ে তাই নিজৰ এটা স্বাস্থ্য বীমা কৰিলে আৰু স্বাস্থ্যটোৰ খুতি নাটিবোৰ পৰীক্ষা কৰালে । সৰু সুৰা যিবোৰ আপদীয়া অশান্তি আছিল, এই ধৰা মূৰ কামোৰণি বা তেনেকুৱা বিলাক, সেইবোৰ তাই মনৰ জোৰেৰে পাহৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে ।

অপাৰেচন এটা হ’ব বুলিয়েইনো এসোঁতা কন্দাৰ কি প্ৰয়োজন আছে অ মৌবা ? অদৰকাৰী অংগ এটা আঁতৰাই পেলাব ভাল ডক্টৰ এজনে । বিধিসন্মত খাদ্যাভাস, প্ৰচুৰ পৰিমাণৰ জুলীয়া খাদ্য, কেলচিয়াম-আইৰণ আদি মিনাৰেলযুক্ত সুষম আহাৰ আৰু অলপ পৰিমাণৰ পাতলীয়া শৰীৰ চৰ্চা- শৰীৰ নামৰ মেচিনটো ভালে ৰাখিবলৈ ইয়াতকৈনো বেলেগ কি লাগে ? অত্যন্ত জীৱনবোধেৰে ভৰপূৰ তোমাৰ মন । অলপমান মিলাব পাৰিলেই দেখোন চৌপাশ ৰঙীন ।

ভালে থাকা তুমি , ভালে থাকক তোমাৰ পৰিয়াল , ভালে থাকক আমাৰ চিঠিগোট ।
সদৌশেষত পুনৰ মৰমেৰে

ইতি
তোমাৰ মৰমৰ ভন্টী
পাৰবীন
ডিব্ৰুগড়