চিঠিগোটৰ আলাপ শিতান: মাৰ্চ,২০১৭
"ৰাতিলৈ টিভিতো দেখুৱালে সেই মুহূৰ্তৰ আমাৰ উল্লাস-পাকঘৰত চোৰে ব্ৰেড-বাটাৰ আৰু ভুজিয়াৰে ডিনাৰ কৰিলেও এৰি গ’ল প্ৰেমাস্পদৰ সেই পৰম সম্পদ !"
"ৰাতিলৈ টিভিতো দেখুৱালে সেই মুহূৰ্তৰ আমাৰ উল্লাস-পাকঘৰত চোৰে ব্ৰেড-বাটাৰ আৰু ভুজিয়াৰে ডিনাৰ কৰিলেও এৰি গ’ল প্ৰেমাস্পদৰ সেই পৰম সম্পদ !"
সন্মানীয় সদস্যবৃন্দ,
নমস্কাৰ গ্ৰহণ কৰিব৷এইবাৰ চিঠিগোটৰ “আলাপ” শিতানটি সজাব খুজিছোঁ লেখক তথা চিঠিগোটৰ সন্মানীয় সদস্য মানবেন্দ্ৰ কুমাৰ শৰ্মা দেৱৰ স’তে৷
১) চছিয়েল নেটৱৰ্কিং চাইট “চিঠি গোট”ৰ ফালৰ পৰা আপোনাক আন্তৰিক অভিনন্দন আৰু শুভেচ্ছা জনালোঁ
মা. শ.:ধন্যবাদ
২)সাম্প্ৰতিক সময়ত চিঠিৰ প্ৰাসংগিকতা কেনে বুলি ভাবে?
মা.শ:অতীতৰ বহু সোঁৱৰণি মধুৰ হ’লেও সময়ৰ লগত তাল মিলাই চলিবলৈ আমি বাধ্য ৷
৩)আপুনি কেতিয়াবা চিঠি লিখিছিল নে?যদি লিখিছিল চিঠি লিখাৰ অভিজ্ঞতা-স্মৃতি জনাব নেকি?
মা.শ:নিশ্চয় ৷ আনকি সমুখত ক’বলৈ সংকোচ কৰা কথাবোৰো দেউতাক জনোৱাত চিঠিয়েই প্ৰধান মাধ্যম আছিল ৷ আনকি মোৰ প্ৰিয়াৰ প্ৰথম খবৰো ইয়েই দেউতালৈ কঢ়িয়াই নিছিল ৷
৪)প্ৰেমাস্পদলৈ চিঠি লিখিছিল নে?
মা.শ:চিনাকি কিতাপৰ দোকানীজনে সুধিছিল- কি কৰে দিস্তাই দিস্তাই কাগজ ! অলপতে মোৰ ঘৰত চুৰি হ’ল ৷ চোৰে সকলো ওলট-পালট কৰিলে ৷ আলমিৰাৰ সেই নিৰ্দিষ্ট ঠাই খালি দেখি আমাৰো হুমুনিয়াহ ওলাল ৷ পিছে পাকঘৰৰ এঠাইত সেইয়া তেনেকৈৱে এৰি যোৱা দেখি হেৰোৱা হাঁহি উভতি আহিল ৷ সেই সময়ত দুটামান চেনেলে এইবোৰৰ ফটো উঠাই আছিল ৷ ৰাতিলৈ টিভিতো দেখুৱালে সেই মুহূৰ্তৰ আমাৰ উল্লাস-পাকঘৰত চোৰে ব্ৰেড-বাটাৰ আৰু ভুজিয়াৰে ডিনাৰ কৰিলেও এৰি গ’ল প্ৰেমাস্পদৰ সেই পৰম সম্পদ ! হয়, আমাৰ বাবে পৰম সম্পদেই ! তাৰ মাজতেই যেন আমাৰ জীৱনৰ এচোৱা আছে ৷ সেই দিনবোৰ পুনৰ উভতাই আনিব নোৱাৰিলেও তাৰ সোঁৱৰণতেই সেই শিহৰণ, সেই মাদকতা, সেই নান্দনিকতা কিছু উভতি আহে ৷ আমাৰ সেই অনুভৱ ৰমণীয় আৰু সক্ৰিয় কৰাত এই পৰম সম্পদে সদায় অনুঘটকৰ ভূমিকা লয় ৷ এনেকৈয়ে, এতিয়াও আমি এজনে আনজনৰ প্ৰেমত পৰোঁ ৷
৫) বৰ্তমান অফিচ-কাচাৰিৰ চিঠিৰ বাদে মানুহে মানুহলৈ লিখা ব্যক্তিগত চিঠি হেৰাই যোৱাৰ পথত.. এইবিষয়ে আপুনি কি বুলি ভাবে?
মা.শ: সময়ৰ স’তে তাল মিলাবলৈ আমাক পৰিস্থিতিয়ে বাধ্য কৰিছে ৷ আপোনাৰ এই লানি প্ৰশ্ন বুটামৰ এটা টিপাতেই মোৰ ওচৰ পালে ৷ মোৰ এই উত্তৰৰ মনোপুত নোহোৱা অংশ সম্পাদনা কৰাৰ ইমান সুন্দৰ ব্যৱস্থা, মই বুটাম টিপিলেই পিছ মুহূৰ্ততে এইয়া আপোনাৰ ওচৰো পাব ৷ চিঠিৰ সেই সুৱাস সঁচাকৈ সজীৱ কৰিব লাগিলে আমি উভতি যাব লাগিব আগৰ সেই অৱস্থালৈ ৷ আধুনিক এই ব্যৱস্থাৰে কাৰোবালৈ ইয়াত লিখা এখন চিঠি আৰু এটা গল্প বা এখন উপন্যাস বা এটা প্ৰবন্ধ পঢ়াৰ মাজত মই একো বিশেষ ব্যতিক্ৰম নাপাওঁ ৷ সেই সোৱাদত বিভোৰ হ’ব লাগিলে আমি আগৰদৰে কাগজ-কলম লৈ বহিব লাগিব, ডাকোৱাললৈ অধীৰতাৰে বাট চোৱাৰ পৰিৱেশ লাগিব ৷ সঁচাকৈয়ে কাৰোবাৰ প্ৰাণত আজিও সজীব হৈ আছেনে সেই ধৈৰ্য আৰু মানসিকতা ?
মা. শ.:ধন্যবাদ
২)সাম্প্ৰতিক সময়ত চিঠিৰ প্ৰাসংগিকতা কেনে বুলি ভাবে?
মা.শ:অতীতৰ বহু সোঁৱৰণি মধুৰ হ’লেও সময়ৰ লগত তাল মিলাই চলিবলৈ আমি বাধ্য ৷
৩)আপুনি কেতিয়াবা চিঠি লিখিছিল নে?যদি লিখিছিল চিঠি লিখাৰ অভিজ্ঞতা-স্মৃতি জনাব নেকি?
মা.শ:নিশ্চয় ৷ আনকি সমুখত ক’বলৈ সংকোচ কৰা কথাবোৰো দেউতাক জনোৱাত চিঠিয়েই প্ৰধান মাধ্যম আছিল ৷ আনকি মোৰ প্ৰিয়াৰ প্ৰথম খবৰো ইয়েই দেউতালৈ কঢ়িয়াই নিছিল ৷
৪)প্ৰেমাস্পদলৈ চিঠি লিখিছিল নে?
মা.শ:চিনাকি কিতাপৰ দোকানীজনে সুধিছিল- কি কৰে দিস্তাই দিস্তাই কাগজ ! অলপতে মোৰ ঘৰত চুৰি হ’ল ৷ চোৰে সকলো ওলট-পালট কৰিলে ৷ আলমিৰাৰ সেই নিৰ্দিষ্ট ঠাই খালি দেখি আমাৰো হুমুনিয়াহ ওলাল ৷ পিছে পাকঘৰৰ এঠাইত সেইয়া তেনেকৈৱে এৰি যোৱা দেখি হেৰোৱা হাঁহি উভতি আহিল ৷ সেই সময়ত দুটামান চেনেলে এইবোৰৰ ফটো উঠাই আছিল ৷ ৰাতিলৈ টিভিতো দেখুৱালে সেই মুহূৰ্তৰ আমাৰ উল্লাস-পাকঘৰত চোৰে ব্ৰেড-বাটাৰ আৰু ভুজিয়াৰে ডিনাৰ কৰিলেও এৰি গ’ল প্ৰেমাস্পদৰ সেই পৰম সম্পদ ! হয়, আমাৰ বাবে পৰম সম্পদেই ! তাৰ মাজতেই যেন আমাৰ জীৱনৰ এচোৱা আছে ৷ সেই দিনবোৰ পুনৰ উভতাই আনিব নোৱাৰিলেও তাৰ সোঁৱৰণতেই সেই শিহৰণ, সেই মাদকতা, সেই নান্দনিকতা কিছু উভতি আহে ৷ আমাৰ সেই অনুভৱ ৰমণীয় আৰু সক্ৰিয় কৰাত এই পৰম সম্পদে সদায় অনুঘটকৰ ভূমিকা লয় ৷ এনেকৈয়ে, এতিয়াও আমি এজনে আনজনৰ প্ৰেমত পৰোঁ ৷
৫) বৰ্তমান অফিচ-কাচাৰিৰ চিঠিৰ বাদে মানুহে মানুহলৈ লিখা ব্যক্তিগত চিঠি হেৰাই যোৱাৰ পথত.. এইবিষয়ে আপুনি কি বুলি ভাবে?
মা.শ: সময়ৰ স’তে তাল মিলাবলৈ আমাক পৰিস্থিতিয়ে বাধ্য কৰিছে ৷ আপোনাৰ এই লানি প্ৰশ্ন বুটামৰ এটা টিপাতেই মোৰ ওচৰ পালে ৷ মোৰ এই উত্তৰৰ মনোপুত নোহোৱা অংশ সম্পাদনা কৰাৰ ইমান সুন্দৰ ব্যৱস্থা, মই বুটাম টিপিলেই পিছ মুহূৰ্ততে এইয়া আপোনাৰ ওচৰো পাব ৷ চিঠিৰ সেই সুৱাস সঁচাকৈ সজীৱ কৰিব লাগিলে আমি উভতি যাব লাগিব আগৰ সেই অৱস্থালৈ ৷ আধুনিক এই ব্যৱস্থাৰে কাৰোবালৈ ইয়াত লিখা এখন চিঠি আৰু এটা গল্প বা এখন উপন্যাস বা এটা প্ৰবন্ধ পঢ়াৰ মাজত মই একো বিশেষ ব্যতিক্ৰম নাপাওঁ ৷ সেই সোৱাদত বিভোৰ হ’ব লাগিলে আমি আগৰদৰে কাগজ-কলম লৈ বহিব লাগিব, ডাকোৱাললৈ অধীৰতাৰে বাট চোৱাৰ পৰিৱেশ লাগিব ৷ সঁচাকৈয়ে কাৰোবাৰ প্ৰাণত আজিও সজীব হৈ আছেনে সেই ধৈৰ্য আৰু মানসিকতা ?
জীৱনৰ কৰ্মব্যস্ততাৰ মাজতো সময় উলিয়াই “আলাপ” শিতানত ভাগ লৈ তেখেতে আমাক যি আনন্দ দিলে তাৰবাবে তেখেতক জনালোঁ অশেষ ধন্যবাদ আৰু কৃতজ্ঞতাৰ শৰাই৷
ধন্যবাদ সহকাৰে,
মৌচুমী বৰি
১৭/০৩/১৭ Anupama Borgohain
১৭/০৩/১৭ Anupama Borgohain
No comments:
Post a Comment