আলাপ:অনুপমা বৰগোহাঁইৰ স’তে

“সেয়ে আমি ভাবো যে নতুন প্ৰজন্মৰ মাজত আকৌ চিঠি লিখাৰ প্ৰচলন আৰম্ভ কৰিলে আমি হয়তো আৰু বহুত সুন্দৰ লেখক, সাহিত্যিকক আবিস্কাৰ কৰিব পাৰিম ৷”
সন্মানীয় সদস্যবৃন্দ,

এইবাৰ চিঠিগোটৰ “আলাপ” শিতানটি সজাব বিচাৰিছোঁ “শ্যাম কানু দূৰৈ হৈ নাযাবা” উপন্যাসেৰে অভেলখপূৰ্ণ সমাদৰ লাভ কৰা উপন্যাসিকা তথা আমাৰ চিঠিগোটৰ সন্মানীয় প্ৰশাসক অনুপমা বৰগোহাঁই বাৰ সৈতে৷
আন্তৰিক অভিনন্দন আৰু মৰমেৰে আপোনালৈ প্ৰশ্ন কেইটি আগবঢ়ালোঁ---

প্ৰশ্ন:-সাম্প্ৰতিক সময়ত চিঠিৰ প্ৰাসংগিকতা কেনে বুলি ভাবে?
অ.ব:- চিঠিৰ প্ৰাসংগিকতা সময়ৰ কোনো পাকতে নোহোৱা হৈ যাব নোৱাৰে ৷ আজি তথ্য প্ৰযুক্তি বহু উন্নত আৰু ক্ষীপ্ৰ হোৱাৰ ফলত নতুন প্ৰজন্মৰ মাজত আপোনজনলৈ চিঠি লিখাৰ চৰ্চাটো কমি গল ৷ কিন্তু এতিয়াও নতুন প্ৰজন্মই বাতৰি কাকত, আলোচনী আদিলৈ চিঠি লিখে ৷ নিজৰ মনৰ ভাব অকপটে আৰু দীঘলীয়াকৈ ক'বৰ বাবে চিঠিৰ বাহিৰে অন্য একো সাধন নাই ৷
প্ৰশ্ন:-আপুনি কেতিয়াবা চিঠি লিখিছিল নে?যদি লিখিছিল চিঠি লিখাৰ অভিজ্ঞতা-স্মৃতি জনাব নেকি?
অ.ব:-চিঠি কেতিয়াবা লিখা নহয়— আখৰ লিখিবলৈ শিকাৰ পৰা এতিয়ালৈকে মই চিঠি লিখি আছো ৷ মোৰ দেউতাই কৰ্মৰ খাতিৰত ঘৰৰ বাহিৰত অসমৰ বহুবোৰ স্থানত থাকিব লগীয়া হৈছিল ৷ মই আছিলো দেউতাৰ একেবাৰে পেটমুচা অতিকৈ মৰমৰ সন্তান ৷ অফিচৰ বন্ধ আদিত দেউতা ঘৰলৈ আহি পুনৰ নিজৰ কৰ্মস্থানলৈ যাব ওলালেই মই কান্দি কাটি বাউলী হৈ পৰিছিলোঁ ৷ তেতিয়া মায়ে মোক হাতত কলম আৰু কাগজ তুলি দি দেউতালৈ চিঠি লিখিবলৈ শিকাইছিল ৷ চিঠিত কি লিখিছিলোঁ মনত নাই ৷ কিন্তু তেতিয়াৰে পৰা আজি এই সময়ৰলৈকে আপোনজনলৈ মনত পৰিলে, দুখ অভিমান হলেই চিঠি লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰোঁ ৷ এটা সময়ত ভগবানলৈও চিঠি লিখিছিলোঁ ৷ মোৰ কৈশোৰ কালৰ ডায়েৰীবোৰ আছিল মাত্ৰ চিঠি ৷ এন ফ্ৰাংকলৈ লিখা চিঠি ৷ সেই সময়ত এন ফ্ৰাংকৰ ডায়েৰী পঢ়ি এনৰ জীৱনৰ লগত নিজৰ জীৱনৰ অনুভৱবোৰ একাত্ম কৰি পেলাইছিলোঁ ৷ আজিও মই মোৰ ল'ৰা তিনিটালৈ চিঠি লিখোঁ ৷ কব বিচাৰা অথচ মুখেৰে ক'বলৈ নোৱাৰা কথাবোৰ লিখিত ৰূপত চিঠিৰ জৰিয়তে সিহঁতক কওঁ ৷ সিহঁতিও মোলৈ চিঠিৰে উত্তৰ দিয়ে ৷এই চিঠিবোৰে আমাৰ মাজত কেতিয়াবা সৃষ্টি হোৱা ভুল বুজাবুজি, অভিমান, মনোমালিন্য বাৰিষাৰ ঢলৰ দৰে উটুৱাই লৈ যায় ৷ আমাৰ মৰমৰ জৰীডাল আৰু মজবুত হৈ পৰে ৷ বিয়াৰ ঠিক পিছত পৰদেশত এওঁ যেতিয়া মোক অকলে এৰি চৈধ্যদিনৰ বাবে কামলৈ যায়, তেতিয়া চিঠিয়েই মোক নিৰ্জনতা আৰু একাকীত্ব পাহৰাই দিছিল ৷ আমি দুজনীয়েও পৰস্পৰৰ লগত চিঠিৰে কিমান কথা পাতিছিলোঁ মনত আছেনে চুমী? হোৱাটচ এপ বা ফেচবুকৰ পৰা নিজক বিৰত ৰাখিবলৈকে এই পন্থা লৈছিলোঁ ৷ খুউব ভাল লাগিছিল ৷ তুমি লিখা সেই চিঠিবোৰ যেতিয়া জন্মদিনৰ উপহাৰ হৈ মোৰ হাতত পৰিছিল, মই আনন্দ আৰু আবেগত কান্দি পেলাইছিলোঁ ৷ এতিয়াও তোমালৈ মনত পৰিলেই সেই চিঠিৰ টোপোলাটোত হাত বোলাওঁ - চুমা খাওঁ ৷ চিঠি লিখা, চিঠি পোৱাৰ আনন্দ আৰু আবেগ যে কেনে— সেয়া মই শব্দৰে প্ৰকাশ কৰিবলৈ অক্ষম ৷

প্ৰশ্ন:প্ৰেমাস্পদলৈ চিঠি লিখিছিল নে?
অ.ব:- লিখিছিলোঁ ৷ কেৱল চিঠিয়েইতো প্ৰেমাস্পদক জনাৰ, বুজাৰ একমাত্ৰ মাধ্যম আছিল ৷
প্ৰশ্ন: বৰ্তমান অফিচ-কাচাৰিৰ চিঠিৰ বাদে মানুহে মানুহলৈ লিখা ব্যক্তিগত চিঠি হেৰাই যোৱাৰ পথত.. এইবিষয়ে আপুনি কি বুলি ভাবে?

অ.ব:এৰা, বহুবোৰ বস্তু তথ্য প্ৰযুক্তিৰ ভিৰত হেৰাই গৈছে ৷ যেনে টেলিগ্ৰাম, গ্ৰামফোন, লেন্ডলাইনৰ ফোন ৷ কিন্তু আপোনজনলৈ অন্তৰৰ আকুলতাৰে লিখা চিঠিৰ প্ৰচলনো হেৰাই যোৱাতো বৰ দুখজনক ৷ চিঠিয়ে আপোনজনক যিদৰে ওচৰ চপাই আনে ম'বাইল ফোন বা ফেচবুকে সেইদৰে ওচৰ চপাই আনিব নোৱাৰে ৷ সেয়ে সম্পৰ্কবোৰ গভীৰ হ'বগৈ নোৱাৰে ৷ চমুকৈ কৈ থোৱা কথাবোৰে ভুল বুজাবুজিৰো সৃষ্টি কৰে ৷ আপোনজনলৈ লিখা চিঠি এখন কেতিয়াবা ব্যক্তিগত সম্পত্তি হৈ নাথাকি সাহিত্যৰ সমল হৈয়ো পৰে ৷ এনে উদাহৰণ দেশে বিদেশে বহুত আছে ৷ সেয়ে আমি ভাবো যে নতুন প্ৰজন্মৰ মাজত আকৌ চিঠি লিখাৰ প্ৰচলন আৰম্ভ কৰিলে আমি হয়তো আৰু বহুত সুন্দৰ লেখক, সাহিত্যিকক আবিস্কাৰ কৰিব পাৰিম ৷ তাৰোপৰি, আজিকালি তৎক্ষণাতে সকলো প্ৰশ্নৰ উত্তৰ বিচাৰি পোৱাৰ বাবে মানুহৰ মাজত ধৈৰ্যশীলতা - এই গুণটো কমি গৈছে ৷ ক্ষীপ্ৰ প্ৰতিক্ৰিয়া, ক্ষীপ্ৰ উত্তৰে বহুতৰে মানসিক চাপ বৃদ্ধি কৰিছে ৷ ধৈৰ্যৰ অভাৱে সমাজত বিশৃংখলতাৰ সৃষ্টি কৰিছে ৷ চিঠি এখনৰ উত্তৰৰ বাবে এটা সময়ত আমি যি ধৈৰ্যৰে বাট চাই আছিলো— সেই ধৈৰ্যৰ অনুশীলন আজিৰ প্ৰজন্মই কৰিলে বহুতেই উপকৃত হব বুলি ভাব হয় ৷

ব্যস্ততাৰ মাজতো “আলাপ” শিতানত ভাগ লৈ আমাক যি আনন্দ দিলে তাৰবাবে বালৈ থাকিল ধন্যবাদ আৰু অযুত কৃতজ্ঞতাৰ শৰাই৷

ধন্যবাদ সহকাৰে,
মৌচুমী বৰি
০১/০৩/১৭

Show more reactions